تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد، عملکرد و زاویه ی لوردوز کمری زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی و هایپرلوردوزیس

زمینه و هدف: کمر درد مزمن غیر اختصاصی شایع ترین نوع کمر درد مزمن می باشد و دستیابی به یک برنامه ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر درد زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود. روش بررسی: 27 زن مبتلا به کمر درد مزمن با علت ناشناخته و هایپرلودوزیس در محدوده ی سنی 30 تا 50 سال به طور تصادفی هدفمند انتخاب و در دو گروه برابر تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا میزان درد، عملکرد بیماران و درجه ی لوردوز کمری از طریق پرسش نامه های کیوبک، اسوستری و دستگاه فورمتریک اندازه گیری شد. سپس بیماران گروه تجربی به مدت 8 هفته به تمرینات تعدیل شده پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان های رایج را دریافت کردند. بعد از این مدت دوباره درد و عملکرد و درجه ی لوردوز کمری بیماران هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معنی داری نیز 0/05≥p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بعد از هشت هفته تمرین، کاهش معنی داری در شدت درد (0/0001≥p)، بهبود قابل توجه در ناتوانی عملکردی (0/001≥p) و همچنین کاهش زاویه ی لوردوز کمری (0/001≥p) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت. نتیجه گیری: از یافته ها این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات پیلاتس موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه ی لودروز بیماران مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی شد.